( الحكايه)
ما تقوليش بحبها
إدينى لو أماره
لو بتعشق أرضها
إثبتلى وبجداره
الحكايه مش بحبك
وللا بعشق ضل شمسك
المحبه مش شطاره
أو تقول إنى ح اضحى
لما أصحى يوم واصحى
الضمير اللى معايا
الحكايه فينا إحنا
لما عشنا سنين ف محنه
واستغلو سنين عمايا
الحكايه لما تهنا
وابقى ماشى
ف سكه وحدى
بس خايف من ورايا
الحكايه إنى لامح
كل شئ قدامى واضح
بس عامل نفسى تايه
لما قالو يامغفل
انت أهبل وللا أهطل
الوسيله هى غايه
الحكايه ف المعالم
اللى كانت فينا نجمه
نورها باهت زى شمعه
بس طارت من سمايا
الحكايه مش حكايه
الحكايه أبقى فاهم
إنى فاهم
وابقى رافع
راسى فوق
بس مسنوده بعصايه
مش مغيب وبهدوء
لو ف إيدى الف طوق
ابقى عارف باقتدار
إن دا هو قضايا
وإن أمى خلفتنى
والوسيله هى دايه
هى دى أصل الحكايه.
نبيل الوردانى
شاعر
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق