قصيدة / عجيبة يادنيا عجيبة انتى يادنيا غيرتى قلوب الناس.
من بعد مكانت قلوبهم زى الدهب والماس.
دلوقتى يادوب يادنيا من فضى أو نحاس.
كانت قلوبنا زمان مليانا حب ودفا.
دلوقتى غدر وهوان وكمان حقد وجفا.
كانت زمان اللمة الحلوة بتجمعنا.
اتغيرت بالفرقة اللى بتوجعنا.
لية يادنيا كدة حبك بقى فى القلوب. مانتى خاينا وغدارة ومليانا بالذنوب.
غلطان اللى فى يوم قلبه بيهواكى.
أو ينسى ويسلم ويمشي وياكى.
نفسى يادنيا كدة ترجعى زى زمان.
والحب والاخلاص يبقى فى كل مكان .
انا مش بقول كلام شفته فى أحلام
ولا بوصف خيال ولا حتى بقول أوهام.
إنا حقى عليكى يادنيا انى اتمنى.
أعيش فيكى وشوف الكل متهنى.
وارجع والاقى الفرح فى كل مكان.
ولاقى الكل حبايب زى مكنا زمان.
وكفاية علينا بقى شقى واحزان.
ارجعى بقى يادنيا وورينا امجدنا.
لو حتى مش هنشفها تشفها أولادنا.
شعر / كمال البنا
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق